Als wielerspeaker heb ik veel Nederlandsche Kampioenen mogen huldigen. Van de jongste jeugd tot de profs bij de mannen en de vrouwen, met alle categorieën daartussen. Op de weg, in het veld, prachtige herinneringen. Alleen op de baan ben ik nooit actief geweest, op twee uitzonderingen na. In 2007 en 2008 was ik speaker bij de Zesdaagse van het Noorden in Zuidlaren, samen met collega Jannes Mulder, toen al en nog steeds de beste entertainer onder de microfonisten. Als team werkten we uitstekend samen en kregen veel waardering en positieve reacties. Helaas was genoemde zesdaagse geen lang leven beschoren en bleef het bij deze twee edities. Voor baanwedstrijden ben ik daarna nooit meer gevraagd.
Sommige Kampioenschappen blijven je altijd bij. Zoals in het nieuwelingenkampioenschap in Warns, midden jaren tachtig in het prachtige Gaasterland, het zuidelijke deel van Friesland. Daar pakte Leontien van Moorsel (zie foto) haar eerste nationale titel, haar eerste rood-wit-blauwe trui, bij de nieuwelingen-meisjes. In Warns begon de victorie, lag het begin van een carrière die ongekend is in de Nederlandse wielersport. Ze grossierde in titels, werd wereldkampioen en Olympisch kampioen, meerdere keren zelfs. Had 12 jaar het werelduurrecord in haar bezit. Maar liefst zes keer sportvrouw van het jaar. Ze overwon tegenslagen en ziektes en groeide in de ogen van veel wielerliefhebbers uit tot misschien wel de beste renster ooit. Maar die allereerste keer, daar in Warns, is nog altijd de belangrijkste: hier won ze haar eerste kampioenschap, hier startte haar jacht op de kampioenstruien en de Olympische medailles.
Voor wat betreft de Nederlandse Kampioenschappen bij de profs blijft mij het NK in ’s Heerenberg in 2017 altijd bij. In een prachtige sprint klopte Ramon Sinkeldam daar Wouter Wippert. Het verschil was enkele mm, maar ik had de beste plek van iedereen en geen enkele twijfel, het was Sinkeldam. Hoe jammer ook voor mijn plaatsgenoot Wouter Wippert, die net als het jaar er voor iets tekort kwam. Ramon Sinkeldam mocht dus in zijn nationale kampioenstrui de wedstrijden gaan rijden, maar had buiten de waard gerekend, in dit geval buiten chef- ploegleider Iwan Spekenbrink van Sunweb, de ploeg waar hij voor reed. Die vond dat de sponsor-reclame op de kampioenstrui niet goed genoeg uitkwam en paste het shirt van Sunweb aan in plaats van omgekeerd. Ik vond het een belachelijk iets, gelukkig zijn op dit moment de Nederlandse Kampioenen weer prima herkenbaar, ook uit de lucht.
Tenminste, tot nu toe. Maar wat als er volgend jaar een DSM-renner Nederlands Kampioen wordt ? Wat doet de General Manager Iwan Spekenbrink dan ?
Ik krijg nu al de bibbers.
Harry Middeljans
