Afgelopen zondag kwam er een eind aan de Vlaamse “warm-rij “wedstrijden, zoals de Omloop Het Nieuwsblad , Dwars door Vlaanderen, Gent – Wevelgem enz. Sinds zondag is het seizoen echt begonnen. De tweede passage op de Oude Kwaremont en de Pater er vlak achteraan, in die korte tijdspanne, zeg maar een kwartier werd het echte seizoen in actie geschoten. Niet met een pistoolschot, maar met een demarrage, een lange sprint bergop. Een pistoolschot had geen vernietigender werking kunnen hebben dan de demarrage van Tadej Pogacar.
Het was de ontknoping in een knotsgekke wedstrijd, met de toppers 50 km voor de finish op 3 minuten van een supersterke kopgroep, die normaliter met zo’n voorsprong vrij gemakkelijk de zaak had kunnen afmaken. Maar hoe sterk ze ook waren, hoe goed de samenwerking ook was, als de drie beste renners van de wereld er niet bijzitten blijk je in de praktijk kansloos. De wijze waarop van der Poel, Pogacar en van Aert eigenlijk in no time het gat dicht reden was bijna onwerkelijk. Bijna, want het gebeurde. Ik vraag me af hoe die renners uit de kopgroep dit beleefd hebben, die voorsprong die zo groot leek, maar in een vloek en een zucht ineens gehalveerd bleek. Als schooljongens werden ze voorbij gereden, vooral door toedoen van Mathieu en Tadej. De geschiedenis van de Ronde van Vlaanderen werd die middag herschreven. Het nieuwe hoogtepunt staat. Maar kijk niet raar op als dat volgend jaar al weer aangepast moet worden.
Wat ook opvallend was in deze Ronde van Vlaanderen was het rijden van Team DSM. De mannen van opperhoofd Iwan Spekenbrink kozen voor een volledige afsluiting van de weg tijdens de beklimmingen. Niemand kon er langs, het tempo lag op adspirantensnelheid, tot dat vlak onder de top het tempo enorm omhoog ging en daardoor grote verschillen optraden. Wat ze ermee bereikt hebben ? Niets. Waarom ze het deden ? Waarom het na de eerste mislukkingen toch nog weer geprobeerd werd ? Ik heb geen idee.
Dinsdag 18 april hoop ik achter het hoe en waarom te komen. Dan is ’s avonds het jaarlijkse wielercafé van de Ronde van Overijssel, dit keer in Het Punt te Vroomshoop, dat dit jaar “ Dorp van de Ronde “ is. Ik ga het hem vragen want Iwan Spekenbrink is die avond een van de gasten. Een man met een eigen filosofie, een eigen mening, met strenge regels binnen de teamomgeving of toch niet, al sinds 2008 met een profteam aanwezig in de wedstrijden. Van uitermate succesvol tot tegenvallend, van de top tot ….ja, wat eigenlijk. Er valt heel veel te vragen, en net zo veel te beantwoorden.
Dinsdagavond 18 april zullen we het ongetwijfeld horen. Ik verheug me er nu al op.
Harry Middeljans
