Wielrennen is een prachtige sport. Maar ook een sport waar vreugde en verdriet dicht bijeen liggen. Deze week had ik een déja-vu moment. Daarvoor moest ik wel terug naar de jaren vijftig.
Inderdaad, dat is erg ver in het verleden. Maar de val van Wim van Est, die in 1951 gehuld in de gele trui als leider in de Tour de France een ravijn in reed werd afgelopen donderdag plotseling weer actueel. Toen reed namelijk David Dekker ook volkomen onverwachts een ravijn in. Hij miste de bocht, kon niet op tijd stoppen en verdween tussen de bomen in de diepte. Weg was hij. Hij viel geen ‘honderd meter diep’ en of zijn horloge al of niet van het merk Pontiac is en wel of niet nog liep, het was angstaanjagend genoeg. Opnieuw een gele trui die het ravijn inreed, weliswaar de trui van Jumbo-Visma en niet het geel van de Tour, maar de overeenkomst is opvallend. Het duurde enige tijd, maar David kwam zelf weer boven, zijn fiets voor zich uitduwend. Hoefde niet zoals IJzeren Willem met aan elkaar gebonden banden omhoog geholpen worden. Het liep goed af, al is hij wel uit de wedstrijd inmiddels. Van Est moest ook de wedstrijd verlaten, hoewel ook hij vrijwel ongedeerd was. Maar de mentale klap zal bij beide renners aangekomen zijn. En flink.
Vrijwel automatisch denk je bij zo’n ongeval ook aan de val van Fabio Jakobsen en Dylan Groenewegen. Dat zij inmiddels fysiek en mentaal weer in orde zijn werd ook deze week nog eens duidelijk. Dylan Groenewegen pakte zijn eerste zege van dit seizoen in de Saudi Tour, een mooie opsteker voor hem en voor zijn nieuwe ploeg BikeExchange-Jayco, die vorig jaar slechts tien overwinningen binnenhaalde. De eerste tien procent is nu al binnen. Dylan lijkt goed te aarden in zijn nieuwe team. Kijk niet raar op als hij dit jaar alleen al goed is voor tien overwinningen. Dat Fabio Jakobsen vorig jaar al een uitstekend seizoen reed was duidelijk. Maar ook hij pakte deze week zijn eerste zege al mee in de Ronde van Valencia. Opvallend, op dezelfde dag als Dylan. Toeval bestaat niet.
En dus zal het dit jaar wel eens spannend kunnen worden wie van beiden de meeste overwinningen gaat pakken. Beide renners behoren tot de absolute sprinttop, beschikken allebei over de kracht die nodig is en ook het vernuft om massasprints te winnen. Natuurlijk is de tegenstand zwaar, zijn er meer snelle mannen. En ze zullen heus niet elke sprint winnen.
Maar wie aan het eind van dit seizoen de meeste zeges heeft geboekt ? Ik durf het niet te zeggen.
Misschien wordt het wel David Dekker.
Harry Middeljans
