Wat was hij er dichtbij, baanwielrenner Jeffrey Hoogland uit Nijverdal. De eerste doelstelling was behaald, de teamsprint werd gewonnen. Olympisch goud was binnen. Maar dat was een groepsgebeuren, nu moest en zou hij ook puur op eigen kracht een titel winnen. De sprint, het koningsnummer in het baanwielrennen. Daar had hij al die jaren naar toegewerkt, alles voor opgeofferd. Met de vorm zat het goed, dat bleek ook in de series en in de halve finale. Zonder probleem naar de finale. Maar er was nog een Nederlander die exact hetzelfde doel voor ogen had. Harrie Lavreysen haalde de finale, op dezelfde wijze, zonder nederlaag. De finale was bloedstollend, al voor dat die begonnen was.
De tv-beelden waren prachtig, het inrijden van de beide renners, helemaal in zich zelf gekeerd. Het rondjes draaien op het middenterrein, geen blik over voor de tegenstander. Zelf de spanning opbouwen en dan ontploffen op het moment-suprême.
Dat lukte voorbeeldig in de eerste rit. De snelheid was er, het moment goed gekozen, de stand 1-0.
Opnieuw die voorbereiding, opnieuw dezelfde procedure. En het leek te lukken, zijn versnelling verraste Lavreysen, het gat leek groot genoeg. Heel Nijverdal juichte al, maar in die laatste meters slaagde de Brabander er toch nog in om er voorbij te komen, 1-1. Een klap, zo dicht erbij en dan toch nog verliezen, dat komt hard aan. Dat bleek ook in de beslissende rit, Jeffrey Hoogland haalde het niet, zijn kamergenoot en trainingsmaat werd de keizer van het koningsnummer, de sprint.
Wat overbleef was de teleurstelling, na goud op de teamsprint nu ‘slechts’ zilver. Het interview na afloop toonde een verslagen renner, een man die zijn missie niet had kunnen waarmaken. En toch krabbelde Jeffrey al weer wat op, zag hij de realiteit en ook weer de toekomst.
Hoe voel je je nu, vroeg verslaggever Han Kock. Zijn antwoord was het antwoord van een echte sportman: ‘Ontzettend kloten dat ik naast het goud grijp, maar uiteindelijk zal ik er toch heel blij mee zijn.’
Het komt wel goed met Jeffrey Hoogland. Dit najaar wacht nog het WK op de baan. Wereldkampioen op de sprint worden zal zijn volgende doel zijn. Lavreysen is gewaarschuwd. En de volgende Olympische Spelen zijn al over drie jaar. Parijs is niet ver meer.
Harry Middeljans
