Het veldrijden is in de meeste grote internationale competities al tot de helft gevorderd. En ook in Nederland gaat het goed, met behoorlijk veel nationale wedstrijden, zowel voor jeugd als ook voor de andere categorieën. Met ook af en toe een nieuwe wedstrijd op de nationale kalender, zoals afgelopen weekend de veldrit van Enter. Nog niet alle categorieën maar dat zal zeker lukken in de toekomst. Daarnaast lijkt de GOW de dip van een bestuurswisseling te boven. Veel renners aanwezig, het begint weer op de “oude “ GOW te lijken.
Maar het is niet altijd hosanna. Enkele weken geleden moest de beoogde veldrit in Nijverdal in een laat stadium worden afgelast. Oorzaak: de gemeente Hellendoorn, waar Nijverdal onder valt, weigerde de vergunning af te geven. Reden: te weinig vrijwilligers. Oeps, daar sta je dan als vereniging te kijken en ook te kijk. Want waarom waren er te weinig aanmeldingen ? Of was de eis van de gemeente qua aantal vrijwilligers buitenproportioneel ? Daarover werd geen duidelijkheid verstrekt, met de mededeling dat de veldrit was afgelast om genoemde reden, daar moest iedereen het mee doen.
Toch roept die afgelasting wel een aantal vragen op. Want waarom trok CC’75, de organiserende vereniging, niet eerder aan de bel ? Ik heb in geen enkel bericht ook maar iets gelezen over het vrijwilligersprobleem, ergo: ik heb nooit iets gelezen totdat de onheilstijding kwam. Niet alleen ik was geschokt, maar met mij velen. Ook binnen mijn vereniging De Zwaluwen was het probleem van de zustervereniging niet bekend. Want hoe gemakkelijk zou het zijn geweest om vanuit andere verenigingen bij te springen? Juist, maar als je van niets weet, komt er ook niemand. En dat dit nu juist CC’75 moet gebeuren.
Want toen we enkele jaren geleden vanuit de GOW-competitie jaarlijks ook een nationale veldrit wilden organiseren liepen wij ook tegen dat probleem aan. In Wierden organiseerden we de eerste, met ondersteuning van De Zwaluwen. Maar die kon vanwege hun eigen drukke programma niet voldoende helpers leveren. En dus moesten we die zelf zoeken. En wie hielp ons uit de brand? Juist, CC’75. Op de wedstrijddag verzorgden zij met een team van zes vrijwilligers de bewaking bij de oversteekplaatsen. Zo geregeld, noaberplicht zou je het kunnen noemen. Voor de niet-Tukkers die dit lezen, een noaber is een buur, vertaald dus burenplicht. Opvallend: de huidige voorzitter van CC’75 was een van de vrijwilligers. In Wierden werd twee keer deze GOW nationale veldrit verreden, met onder andere Gert Jan Bosman als winnaar, de derde vond plaats in, jawel, Nijverdal.
Waarom niet eerder de publiciteit gezocht? Contact zoeken met andere wielerverenigingen uit de omtrek was mijns inziens al genoeg geweest. En wat te denken van de wielerpagina’s op facebook.
Achteraf praten is altijd gemakkelijk. Maar mocht dit probleem zich volgend jaar weer voor mogen doen in Nijverdal, dan is contact zoeken zoals omschreven een mogelijkheid.
Bij deze meld ik mij overigens reeds aan.
Harry Middeljans
