Alns in het leaven dreejt um ciefers, gemiddelden en proceanten. In de sportcompetities bepoalt de peunten oewne positie. En der zeent altied rekkenmeasters dee secuur weet hoe völle peunten de club neudig hef om boaven-an te blieven. Ik hoof de sportleefhebber neet oet te leggen dät ‘r dan mangs hele vrömde dinge gebuurt. Ne club kan de leste wedstried van de competitie kats verknoojen en toch kampioen worden. Doar krieg ik altied hetzelfde ongemakkelijke geveul van as biej het ofroondingssysteem in het oonderwies. Nen leerling kan zien hele schoolleaven gin ruk oetvoeren, neet ene voldoende halen en duur ‘t ofroonden tóch ne zesse kriegen.
Wiej köant gloepens völle gegevens opsloan en in de rappigheaid ook wier vuur ’n dag halen. En zo gaauw de komkommertied begeent, zo as nou, wo’j duur de kraanten dood-egooid met getallen, grafieken en oaverzichten woe’j alverdan onröstiger van wordt. Oaveral heur en leaze wiej: de moand meai is de dreugste moand seends…en dan koomp der een geschiedenisjoartal. Mear de weaiden zeent zo greun as grös, alns blöait as ’t wisket en de wearelnd zut ‘r oet as in nen EO-natuurfilm. Wee ’t begrip mag ’t zeggen. Wiej hebt oonderdoems dree körkdreuge zommers achter mekoar ehad. Wiej mutten doarumme water vaste-hoolden in plaatse van ofvoeren. En in de kraanten leas ik dät de waterschappen gangs goat um doar wat op te prakkezeren… Wee is der nou gek? Bliekboar he’w eerst statistieken neudig um hele logische dinge gangs te trekken. Miskien kö’w ook gewoon het verstaand loaten woarken. Dät wusse wiej verestig vuur ’n Oorlog al. Tweedoezend joar terugge zea Cicero dät allene ’t gezoond verstaand de maatschappij biej mekoar hooldt. A’j dät neet loat woarken, zea hee, kan ’t neet aanders da’j vanzelf een onearlijk of slecht meanske wordt.
Ciefers…mooi dä’w ze hebt. Vake een vuurdeel. Ze geeft nen indruk. Mear ze vertelt altied mear een klean stukske van het echte verhaal. Statistieken, mangs best wal makkelijk. Ik heur ook neet biej de leu van kleane leugens-grote leugens-statistieken, mear nooit oetscheaiden met noadeanken. Viej hadden nen statistiekleraar den oons doar altied op wees met dit verhaaltje: “Een statisticus waadde door een rivier van gemiddeld één meter diepte. De stakker is jammerlijk verdronken…”
Gerrit Dannenberg
