Het gaat dus toch gebeuren, Pogacar ‘de onaantastbare’, delft het onderspit. De winnaar van de Tour de France 2022 wordt Jonas Vingegaard. Daarnaast wint ploeggenoot Wout van Aert de Groene Trui van het puntenklassement, gaat de bolletjestrui ook via Vingegaard naar Jumbo-Visma, kortom, wat een enorm succes voor de mannen van Merijn Zeeman en vooral ook Grischa Niermann. Een Duitser, die al jarenlang verbonden is aan J-V, het beste Nederlands/Vlaams spreekt van alle buitenlanders in Nederlandse dienst, maar bovenal nog eens bewijst hoe goed zijn koersinzicht, tactisch vernuft, kennis van de mogelijkheden van “zijn “ renners en nog 125 andere specifieke kenmerken van zijn wielerkennis wel is. De rode draad is met hem dit jaar extreem goed verzorgd bij Jumbo-Visma.
Natuurlijk moeten de renners het doen, maar de strategie uitzetten is natuurlijk wel de basis. En als je dan beschikt over Wout van Aert lijkt het of alles vanzelf gaat. Maar niets is minder waar, het collectief heeft gezegevierd. En al was het zonder ‘ superwout’ waarschijnlijk ook gelukt, de inbreng van Wout van Aert was werkelijk…..ja hoe, is
‘buitenaerts’ misschien het beste woord ?
Maar wat een Tour de France dit jaar. In geen jaren zo’n strijd gezien. Een absolute reclame voor de wielersport. En mocht Jonas om wat voor reden dan ook in de tijdrit volledig instorten, dan blijft die conclusie gewoon staan.
Voor de mannen zit het er zondag op, voor de vrouwen begint het dan pas. Eindelijk weer een Tour de France voor hen. In de jaren vijftig van de vorige eeuw al eens eenmalig georganiseerd, in de jaren tachtig enkele keren, daarna onder andere namen nog een soort surrogaat of eendaagse wedstrijd, nu dus weer een “echte “. En daar hebben ze ook gewoon recht op. Wint bij de mannen een lid van een Nederlands team, bij de vrouwen zou het zo maar een Nederlandse winnares op kunnen leveren: Annemiek van Vleuten. Absoluut de beste etappe-renster van dit moment, maar dat biedt geen garantie. Maar kijk je naar de Giro Donne, de enig echte vergelijkingsmogelijkheid, dan zou ik niet weten wie haar moet verslaan. Op Annemiek staat geen maat.
In 1984 kende wielervereniging De Zwaluwen Almelo met Rita Timpers al één renster die mee deed, dit jaar gaat Ilse Pluimers de honneurs waarnemen voor een van de meest succesvolle wielerverenigingen in Overijssel. De oud-Europees Kampioen bij de junioren op de weg kon door een coronabesmetting niet deelnemen aan het Europees Kampioenschap bij de beloften, maar krijgt nu de kans op revanche. Maar een goede prestatie neerzetten is geen absoluut doel, want leren en ervaring op doen is veel belangrijker. Dat ze kan fietsen liet ze al zien in Parijs-Roubaix, maar dit is andere koek. Ik heb er alle vertrouwen in.
En hopelijk kan zij dan ook de stap maken naar een groter team. Dan denk ik bijvoorbeeld aan Jumbo-Visma.
En Grischa Niermann.
Harry Middeljans.
