Er is verschil, maar de prestaties zijn er niet minder om. De trainingsarbeid overigens ook niet. Drie verschillende disciplines, allemaal op wielen. En zonder motor.
Allereerst het profwielrennen, in de figuur van Koen Bouwman. Twee etappe-overwinningen in de Giro, bijna onvoorstelbaar. Wat is hij gegroeid, en tot welke hoogte kan hij nog stijgen?
De bergtrui in de Giro kan hem niet meer ontgaan, uitrijden is genoeg. Zijn puntenvoorsprong kan niet meer overtroffen wonen, Koen wordt de eerste Nederlandse winnaar van het bergklassement. Daar waar de beoogde klassementsrijders het lieten afweten bij Team Jumbo-Visma maakt het blauw van Koen veel goed. Wat zag hij er overigens mooi uit in die blauwe wielerkleding, of misschien kan ik beter zeggen uniform. Alles klopte, tot de sokken en de handschoenen toe. Na zijn etappe-overwinningen nu dus ook een plaats op de eindhuldiging. Na Robert Geesink heeft de Achterhoek weer een echte vedette, bescheiden en rustig. Het maakt hem een coureur met uitstraling. En de volgende is in aantocht, Gijs Leemreize uit Ruurlo, net zo rustig als Koen, net zo weinig sterallures, net zo bescheiden, en waarschijnlijk net zo veel klasse.
Trainingsarbeid, bij het wielrennen kun je niet zonder, zie Koen en Gijs. Maar handbikester Jennette Jansen is ook zo’n trainingsbeest. De veelvoudige wereld- en Olympische kampioene voegde deze week een Europese titel aan haar indrukwekkende erelijst toe. Als oudste in haar categorie, met bijna 2 minuten voorsprong. Ze is inmiddels 54, maar lijkt niet te kloppen. Trainingsarbeid, daar bijt ze zich in vast, omdat ze weet dat alleen op die manier resultaten geboekt kunnen worden. Wat 54 jaar, het maakt haar niets uit. Werken, werken, werken, vertaal het met keihard trainen en veel opofferingen, dat is haar weg naar( weer ) een mooie titel. Tijdens het wielercafé van de Ronde van Overijssel vertelde zij uitgebreid en op prachtige wijze over haar sportleven. Wie tot dan gedacht had dat invaliden-sport weinig tot geen extra inspanning vereiste werd met de neus op de feiten gedrukt: Jennette en haar collega’s bedrijven absolute topsport.
En dat doen ook de mannen van wielerclub De Wanne uit Wierden. Twee weken gelden vertrokken zij voor een drieweekse tocht naar Santiago de Compostella. Volgens een strak schema moeten zij daar op 4 juni arriveren. En dat gaat ze lukken. Door de corona werd de tocht twee keer uitgesteld, maar het doel bleef en gaat nu bereikt worden. En ook hier gold: trainen, trainen, trainen. Vier van de vijf waren in hun jonge jaren wielrenner, alleen Ben Cents komt uit het toerrijden. Maar Joop Hobert was in zijn adspiranten- en nieuwelingen tijd een veel-winnaar, ook Johan Krake was succesvol, Bert Nakken reed vrijwel alle wedstrijden keurig uit en Wim Albersen ( met zijn 69 jaar de jongste, de rest is al 70+ ) schopte het zelfs tot de amateurformaties van Frisol en R & B Glas met veel podiumplekken en zeges. Altijd zijn ze doorgegaan met fietsen, na de wedstrijden de toertochten, aangestoken door het wielervirus. Een gezonde ziekte.
Het gaat niet alleen om het niveau. Winst in de Giro is een bekroning van vooral inzet en werklust. Datzelfde geldt ook voor Jennette die zonder haar trainingsarbeid en de wil om te slagen nooit zover gekomen zou zijn. En evengoed voor de mannen van de Wanne. Ook voldoening kent zijn prijs, en die wijkt niet af van de andere twee: trainen, trainen en trainen.
En laten we vooral het plezier niet vergeten.
Harry Middeljans
