Het veldritseizoen heeft er inmiddels twee maanden opzitten en de eerste conclusie kan al getrokken worden: het is weer leuk langs het veldritparcours. Het nog niet meedoen van Mathieu van der Poel, Wout van Aert en Thomas Pidcock zorgde vorig seizoen nog voor een sterke terugloop van het aantal toeschouwers, nu is daar veel minder van te merken. Dat komt vooral ook omdat de tot nu toe verreden wedstrijden het aankijken allerzins waard waren, met heel veel strijd, diverse winnaars en een enthousiasme bij de renners wat ook oversloeg op het publiek. En waren het bij de mannen altijd de Belgen die wonnen, ook daarin is verandering gekomen. De wederopstanding van Lars van der Haar leest als een spannend jongensboek. Al jaren behorend bij eerst de top, zo’n 10 jaar geleden, met o.a. het winnen van de Europese titel als belangrijke zege, daarna afgezakt naar de subtop is de man uit Midden-Nederland ineens terug daar waar hij wilde zijn, de top. De wijze waarop hij bij de Europese Kampioenschappen op de VAM-berg alle Belgen een voor een oprolde, ze soms volledig uit het wiel reed op weg naar zijn volgende slachtoffer, het was precies wat de internationale veldritsport nodig had. Waar de ommekeer vandaan komt ? De klik met zijn huidige coach Sven Nijs is uitstekend, beiden hebben ook geloof in elkaar. Dan schiet het natuurlijk snel de goede kant op, zeker als het eerste succes al geboekt is. Dat bewees Lars bij de wereldbekerwedstrijd in Tabor, waar hij op magistrale wijze opnieuw iedereen naar huis reed. Benieuwd hoe Lars zich staande kan houden als straks van der Aert, Pidcock en tenslotte ook van der Poel zich weer op de cross melden. En dat geldt natuurlijk ook voor Eli Iserbyt, Toon Aerts, Quinten Hermans, de andere smaakmakers tot nu toe. En hopelijk gaat Pim Ronhaar uit Hellendoorn zich langzaam maar zeker ook bij dat rijtje voegen. Zijn derde plaats bij de wereldbeker wedstrijd in Besançon gaf zijn enorme klasse nog maar eens aan. Het zou wel eens heel verrassend kunnen worden.
Ook bij de vrouwen komt een Nederlandse renster meer en meer in beeld. De nog maar 19 jarige Puck Pieterse is dit seizoen uitgegroeid tot een van de smaakmakers van het vrouwenpeloton, niet in het minst doordat zij als enige in staat is om met fiets en al over de balken te springen. Bij de mannen val je op als je het niet doet, bij de vrouwen dus omgekeerd. Het leverde haar in Tabor net niet de zege op, maar dat lag meer nog aan de enorme kracht en snelheid waarmee Lucinda Brand de laatste kilometer van de wedstrijd te lijf ging. Ik volg de carrière van Puck al jaren, heb haar vaak mogen huldigen als winnares bij de jeugd, nieuwelingen en junioren. Zag haar groeien in prestaties, zoals ze nu ook lichamelijk wat gegroeid is. Dat had ze nodig, in het koppie zat het altijd al goed. Maar schrijf haar naam maar op als een van de grote dames in het veldrijden van de komende jaren. Puck Pieterse, net als Lars van der Haar ook uit Midden-Nederland. Toeval bestaat dus echt.
Harry Middeljans
