Het ultieme moment van glorie
van ex-volleybalscheidsrechter Govert van Velsen uit Losser
1988
Govert van Velsen nam enkele maanden geleden afscheid van een imposante internationale carrière als volleybalscheidsrechter en -official. Deze carrière duurde 43 jaar. Het officiële afscheid vond plaats in Wenen, in Nederland kregen Van Velsen en zijn vrouw nog een heerlijk diner aangeboden door het hoofdbestuur van de Nevobo. Uit heel Europa kwamen dankwoorden en presentjes.
Van Velsen begon in 1968 met de scheidsrechtersopleiding. Na alle klassen in het district te hebben doorlopen, ging hij in 1972 de nationale competitie fluiten. In 1975 volgde de promotie tot eredivisie-scheidsrechter.
In 1980 volgde de benoeming tot scheidsrechter namens de FIVB voor wedstrijden in de Europese competitie. Vanaf dat moment was hij de enige FIVB scheidrechter in Nederland. In 1985 startte de FIVB met de World Volleyball League. Het fluiten in deze competitie bracht hem over de hele wereld. In 1992 floot hij op de Olympische Spelen van Barcelona. In de periode daarvoor werd hij uitgezonden naar WK’s , EK’s en diverse andere FIVB competities.
In 1993 werd hij gevraagd door de Nevobo om voorzitter te worden van de nationale Commissie Arbitrage. Liefst 18 jaar vervulde hij die positie. In 2010 kreeg hij dan ook van de Nevobo de gouden bondsspeld voor zijn carrière, zowel nationaal als internationaal. In 1995 werd Van Velsen benaderd door de voorzitter van de CEV om zich kandidaat te stellen voor een functie als lid van de European Referee Commission. Ook die functie vervulde hij met plezier. Hij reisde naar alle landen van Europa en kwam met talloze mensen in aanraking. Hij stopte ermee in 2011. Het afscheid werd gevierde tijdens het Europese Kampioenschap 2011 voor heren in Wenen. Hij nam een mooie bokaal in ontvangst met veel lovende woorden van André Meyer, voorzitter CEV.
Hoewel hij ook de Olympische Spelen in 1992 in Barcelona als zeer bijzonder heeft ervaren, evenals kwalificatietoernooien in Azerbeidzjan en Italië en ook de functie als Referee Delegate van de ERC waardoor hij scheidsrechters moest beoordelen en Internationale veelal jonge scheidsrechters moest begeleiden tijdens toernooien, wijst Van Velsen het WK 1988 in Japan als zijn ultieme moment:
’Op het WK (heren) in Japan zat ik in de voorronde in Gifu, een stad enkele honderden kilometers van Tokio. De reis naar Gifu ging per (bullit train) op zich een bijzonder belevenis. Na de voorronde werd er een schifting gemaakt. Sommige scheidsrechters moesten naar huis en de anderen gingen naar Tokio om de finalepoule te fluiten. Ik mocht naar Tokio voor de finalepoule. De FIVB wijst nooit scheidsrechters aan van hetzelfde continent als de ploegen in de poule.
Op een gegeven moment werd ik apart geroepen en vertelde de scheidsrechterscommissie mij dat ik de volgende dag zou worden aangewezen voor de wedstrijd Rusland-Italië. Hun motivatie was: beide ploegen kennen jou en jij kent beide ploegen. Dat was voor hun een garantie dat er weinig fout kon gaan. Ik was zeer vereerd met deze aanwijzing en heb toen ook een wedstrijd gefloten die normaal is verlopen.’
Foto: Govert van Velsen verlaat op het EK in Wenen in september 2011 de sporthal na zijn laatste wedstrijd
